بیست و پنجم رجب سالروز شهادت امام موسی کاظم(علیه

السلام)،امام هفتم شیعیان جهان در سال 183 هجری است.

بیانات مقام معظم رهبری مدظله العالی:

اینکه انسان دوست داشته باشد او را ستایش کنند، از بهترین فرصتهاى شیطان است که از آن بهره مى برد؛ مى آید احسان‏ محسنین را از بین مى برد؛ یعنى آن نیکوکارى ها و زیبایى ها و آرایش هاى معنوى و روحى را از شما سلب مى کند … سر مردم منت نگذارید و بگویید ما این کارها را براى شماها کرده ایم. وظیفه بوده، انجام داده اید. اگر انجام داده باشید، وظیفه تان را انجام داده اید؛ منتى سر مردم نگذارید. … کارهایى را که انجام داده اید، بزرگ نمایى نکنید. گاهى انسان کارى را انجام مى دهد، بعد در ستایش آن کار خیلى مبالغه مى کند؛ چندین برابر آنچه حقیقت کار است. … خلف وعده هم با مردم نکنید. آنچه به مردم وعده مى دهید، اصرار داشته باشید که آن را انجام دهید؛ یعنى خودتان را گردن گیر آن وعده بدانید. اینطور نباشد که بگوییم نشد که نشد؛ چه کار کنیم؛ نه، اصرار کنید. البته یک وقت انسان به اضطرار برخورد مى کند، آن بحث دیگرى است؛ اما تا آنجایى که توان و قدرت در شما هست، تلاش کنید وعده اى را که به مردم دادید، عمل کنید و منت هم نگذارید. … منت، احسان را باطل مى کند و بزرگ نمایى نور حق را از بین مى برد.

بیانات مقام معظم رهبری مدظلله العالی:

لحظه لحظه عمر را قدر بدانید. از ساعات عمرتان براى نیکوکارى‏ استفاده کنید. خود را به خدا نزدیک کنید. اوقات خود را به تلاش در راه خدا و مجاهدت براى او مستغرق کنید. ساعات زندگى، سالهاى زندگى، به سرعت برق مى گذرد؛ در عرصه قیامت این لحظات را به یاد خواهید آورد. خوشا به حال نیکوکاران و بدا به حال زیان‏کاران.

به هم رحم کنید تا خداى متعال به شما رحم کند. کسانى که دستشان باز است، دست تعدى به سمت منافع و مصالح دیگران دراز نکنند. کسانى که زرنگى و هوش و امکانات و قدرت و مسئولیت و تواناییهاى گوناگون فردى و اجتماعى دارند، از این تواناییها در راه تعدى به دیگران استفاده نکنند. خود را بنده خدا بدانیم؛ در مقابل بقیه بندگان خدا، خود را موظف به همراهى، احسان‏، نیکى و رعایت انصاف بدانیم؛ آن‏گاه باران رحمت و فضل خدا بر سر ما خواهد بارید؛ ما را شستشو خواهد داد و برکات خود را بر ما نازل خواهد کرد. البته این وظیفه همه است؛ ولى کسانى که در جامعه تمکن و قدرت و مقام و ثروت و نفوذ کلمه اى در میان مردم دارند، بیش از دیگران در مقابل این بار سنگین- بار خودسازى و محدود کردن قواى خود از تجاوز به دیگران- مسئولند.