در روایات فراوان، از پیامبر اكرم (ص) نقل شده است كه مردی از خاندان او به نام «مهدی» قیام خواهد كرد و بنیان ستم را واژگون خواهد ساخت. فرمانروایان ستمگر عباسی با اطلاّع از این روایات در پی آن بودند كه در همان ابتدای ولادت امام مهدی (عج)، او را به قتل رسانند. بنابراین از زمان امام جواد (ع)، زندگی امامان معصوم (ع) با محدودیت های بیشتری همراه گشت و در زمان امام حسن عسكری (ع) به اوج خود رسید به گونه ای كه كمترین رفت و آمد به خانه آن بزرگوار از نظر دستگاه حكومت، مخفی نبود. پیداست در چنین شرایطی باید تولّد آخرین حجّت حق و موعود الهی در پنهانی و به دور از چشم دیگران می بود. به همین دلیل حتی نزدیكان امام یازدهم از جریان ولادت امام مهدی (ع) بی اطلاّع بودند و تا چند ساعت پیش از تولّد نیز، نشانه ای از بارداری در نرجس خاتون مادر بزرگوار امام دوازدهم، دیده نشد.حكیمه خاتون جریان ولادت را چنین حكایت می کند : امام حسن عسكری (ع) به دنبال من فرستاد و فرمود:   «ای عمّه! امشب افطار نزد ما باش! چرا كه شب نیمه شعبان است و خداوند در این شب (آخرین) حجّت خود بر روی زمین را آشكار خواهد كرد. پرسیدم: مادر او كیست؟ فرمود: نرجس! گفتم: فدای شما شوم! نشانه بارداری در او پیدا نیست! فرمود: سخن همان است كه گفتم! پس (بر نرجس) وارد شدم و سلام كردم و نشستم. او پیش آمد تا كفش هایم را بیرون آورد و به  من گفت: بانوی من حال شما چطور است؟ گفتم: بلكه تو بانوی من و بانوی خاندان منی! سخن مرا نپذیرفت و گفت: عمّه جان چه می فرمایید! گفتم: دخترم، امشب خداوند متعال به تو پسری عطا می فرماید كه سرور دنیا و آخرت خواهد بود. حكیمه گوید: پس از نماز عشاء، افطار كردم و در بستر خود آرمیدم و هنگام نیمه شب برای انجامِ نماز (شب) برخاستم و آن را به جای آوردم در حالی كه نرجس (به آرامی) خوابیده بود بدون آنكه اتفاقی برایش روی دهد. پس از انجام تعقیبات  نمازخوابیدم. سپس هراسان بیدار شدم و حال آن كه او همچنان در خواب بود. لحظاتی بعد برخاست و نماز (شب) گزارد و خوابید .حكیمه ادامه می دهد: بیرون آمدم و در جستجوی فجر به آسمان نگریستم. پس فجر اوّل را مشاهده كردم و نرجس همچنان در خواب بود. پس به شك افتادم! ناگاه امام حسن عسكری (ع) از جایگاه خود ندا برآورد: ای عمّه شتاب مكن! امر ( ولادت) نزدیك است. نشستم و به قرائت سوره های «سجده» و «یس» مشغول شدم كه نرجس با اضطراب بیدار شد. به سرعت نزد او رفتم و گفتم:   «اسم الله علیك» آیا چیزی احساس میكنی؟ گفت: آری ای عمّه! گفتم: بر خود مسلّط باش و دلت را استوار دار كه این همان است كه با تو گفتم. در این هنگام ضعفی من و نرجس را فرا گرفت. پس به صدای سرورم ( نوزاد تولّد یافته ) به خود آمدم و جامه را از روی او برداشتم و او را در حال سجده دیدم! در آغوشش گرفتم و او را كاملا پاكیزه یافتم!. در این هنگام امام عسكری (ع) مرا ندا داد: «ای عمّه! پسرم را نزد من بیاور! او را نزد وی بردم… در آغوشش گرفت و فرمود: پسرم سخن بگو! پس لب به سخن گشود و فرمود: “اشهد ان لا اله الا  الله وحده لا شریك له و اشهد انّ محمدا رسول الله"». سپس بر امیرالمؤمنین و امامان (ع) درود فرستاد تا به نام پدرش رسید و از سخن گفتن باز ایستاد. امام عسكری (ع) فرمود: ای عمّه او را به نزد مادرش ببر تا بر او سلام كند . حكیمه گوید: فردای آن روز به نزد امام یازدهم رفتم و بر حضرت سلام كردم و پرده را كنار زدم تا مولایم (امام مهدی (ع)) را ببینم ولی او را ندیدم از این رو از پدر بزرگوارش پرسیدم: فدای شما شوم! برای مولای من چه اتّفاقی روی داده است؟ آن حضرت پاسخ دادند: ای عمّه! او را به آن كسی (خدایی) سپردم كه مادر موسی، موسی (ع) را به او سپرد. حكیمه گوید: چون روز هفتم فرا رسید آمدم و سلام كردم و نشستم. امام فرمود: فرزندم را نزد من آور! من سرورم را آوردم… امام فرمود: فرزندم! سخن بگوی! نوزاد ، لب بگشود و  پس از گواهی به یگانگی خداوند و درود بر پیامبر اكرم و پدران بزرگوارش این آیات را تلاوت فرمود:

“بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ * وَ نُریدُ اَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی اْلاَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ اَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِی الاَْرضِ وَنُرِی فِرْعَوْنَ وَهامانَ وَجُنُودَهُما مِنْهُمْ ما كانُوا یحْذَرُونَ.”

«به نام خداوند بخشنده مهربان. و ما اراده كردیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم و حكومتشان را در زمین پا برجا سازیم و به فرعون و هامان و لشكریانش، آنچه را از آنها (= بنی اسرائیل) بیم داشتند نشان دهیم.»

برگرفته از کتاب نگین آفرینش

امام مهدی (عج) دوازدهمین جانشین رسول خدا (ص) در سپیده دم جمعه، نیمه شعبان سال 255 هجری قمری در سامراء دیده به جهان گشود. پدر گرامی او، حضرت امام حسن عسكری (ع) و مادر بزرگوار آن حضرت، بانویی شایسته به نام «نرجس» بود كه درباره ملیّتِ او روایات، مختلف است. مطابق روایتی، آن حضرت دختر «یشوع» پسر امپراطور روم بوده و مادرش از نسل «شمعون» وصی حضرت عیسی (ع) است. برابر این روایت نرجس در پی خوابی شگفت مسلمان شد و به هدایت امام عسكری (ع) خود را در میان سپاه روم كه عازم نبرد با مسلمانان بو دند قرار داد وهمراه جمعی دیگر به اسارت لشكر اسلام در آمد. امام هادی (ع)كسی را فرستاد كه او را خریداری كرد و به سامراء آورد. حضرت نرجس (ع) مدتی در خانه حكیمه خاتون ـ خواهر بزرگوار امام هادی (ع) ـ بود و تحت تعلیم و تربیت ایشان قرار گرفت و مورد احترام فراوان حكیمه خاتون (ع) بوده است. حضرت نرجس (ع) آن بانویی است كه سالها پیش در كلام پیامبر اسلام (ص) و امیرالمؤمنین (ع)و امام صادق (ع) مورد ستایش قرار گرفته است. گفتنی است كه مادرامام عصر (عج) به نام های دیگری مانند سوسن، ریحانه، ملیكه و صیقل (صقیل) نیز خوانده می شد.

برگرفته از کتاب نگین آفرینش

مرحوم كلینی و شیخ طوسی و طبرسی از زهری نقل كرده اند كه گفت : بسیار و مدتها در طلب حضرت مهدی (علیه السلام) بودم ، و در این راه اموال فراوانی (در راه خدا) خرج كردم و به هدف نرسیدم ، تا اینكه به خدمت محمد بن عثمان (دومین نایب خاص امام زمان در عصر غیبت صغری كه بسال 305 هجری از دنیا رفت) رسیدم ، و مدتی در خدمت او بودم تا روزی از او التماس كردم كه مرا به خدمت امام زمان (علیه السلام) ببرد، او پاسخ منفی داد، بسیار تضرع كردم ، سرانجام به من لطف كرد و فرمود: فردا اول وقت بیا، وقتی فردای آن روز، اول وقت به خدمت او رفتم ، دیدم همراه جوانی خوش سیما و خوشبو می آید، به من اشاره كرد این است آنكه در طلبش هستی . به خدمت امام زمان (علیه السلام) رفتم و آنچه سوال داشتم مطرح كردم و جواب مرا فرمود، تا به خانه ای رسیدیم و داخل خانه شد و دیگر او را ندیدم . در این ملاقات دوبار به من فرمود: از رحمت خدا دور است كسی كه نماز صبح را به تاخیر بیندازد تا ستاره ها دیده نشود، و نماز مغرب را تاخیر اندازد تا ستاره دیده شوند.
داستان صاحبدلان / محمد محمدي اشتهاردي

آیت الله العظمی بهجت (ره) :

دعای تعجیل فرج، دوای درد های ما است. در روایت است که آخرالزمان همه هلاک می شوند، مگر کسانی که برای فرج دعا کنند: «…الا مَن دَعی بالفرج».