حضرت محمد صلی الله علیه و آله :
إذا أرادَ اللّه بِعَبدٍ خَیرا جَعَلَ لَهُ واعِظا مِن نَفسِهِ یَمُرُهُ وَ یَنهاهُ؛
هرگاه خداوند خیر بنده اى را بخواهد، واعظى از درون او برایش قرار مى دهد که او را به کار نیک وادارد و از کار بد باز دارد
(نهج الفصاحه، ح154)

ایت الله العظمی مرعشی

نکند این شخص محترم امام زمان (عج ) باشد:
معظم له نقل کرده اند که : وقتی در سامراء اقامت داشتم ، شبی برای زیارت حضرت سیّد محمّدعلیه السّلام از سامراء بیرون رفته و راه را گم نمودم . پس از یاءس از زندگی خود بخاطر تشنگی فوق العاده و گرسنگی ورزیدن باد سموم در قلب الاسد، بیهوش شده روی خاکهای گرم افتادم ؛ ولی دفعتاً چشم باز کردم و سر خود را بر زانوی شخصی دیدم . آن شخص کوزه آبی به لب من رسانید که تاکنون نظیر آن آب را در گوارایی و شیرینی نیاشامیده بودم . پس از خوردن آب ، سفره نان را باز نمودم . دو - سه قرص نان ارزن در آن بود. پس از صرف غذا، آن مرد عرب به من فرمود: نهری جاری در اینجا وجود دارد. خود را در آن شستشو بده . من گفتم : در اینجا نهری نیست وگرنه من این قدر تشنه نمی شدم که مشرف به هلاکت باشم .آن مرد عرب فرمود: این آب است که در اینجا جاری است . من به مجرد صادر شدن این کلمه از آن شخص عرب ، دیدم در آنجا نهر باصفایی است و تعجّب کردم که نهر آب در کنار من بوده و من از تشنگی و عطش بسیار، نزدیک به هلاک شدن بوده ام ! سپس آن مرد عرب از من پرسید قصدکجا داری ؟ گفتم حرم مطهّر سیّد محمّدعلیه السّلام آن شخص عرب فرمود: این هم حرم سیّد محمّد است . من مشاهده کردم ، دیدم نزدیک بقعه سیّد محمّد هستم و حال آنکه محلی که در آنجا راه را گم کرده بودم قادسیه بود و مسافت فراوانی از آنجا تا مرقد سیّد محمّد وجود داشت . در فاصله مصاحبت با آن مرد عرب از وی استفاده فراوان بردم و مطالبی چند را برایم توضیح داد. از سفارشها و توصیه های وی تاءکید بر تلاوت قرآن مجید، انکار تحریف قرآن ، نیکی به والدین ، رفتن به زیارت بقاع متبرکه و امامزادگان ، احترام به ذریه علوی ، خواندن نماز شب ، ذکر تسبیح حضرت زهراعلیهاالسّلام و تاءکید در زیارت حضرت سیدالشهداءعلیه السّلام ود. در این هنگام به فکرم خطور کرد که نکند این شخص محترم همان امام زمان (عج ) باشد. با بروز این فکر در ذهنم ناگهان آن شخص عرب از نظرم ناپدید گردید و چقدر متاءسف شدم که یار در کنارم بود و گمشده ام را یافته بودم اما او را نشناختم .

گفتگو با خدا
پیامبر بزرگوار اسلام فرمود : اگر می خواهید با خدا گفتگو کنید نماز بخوانید ، و اگر می خواهید خدا با شما گفتگو کنیدقران بخوانید .

رعایت نظم دقیق در زندگی

• آیت اللّه مرعشی عنایتی شدید به ارزش وقت و رعایت نظم در زندگی داشت و از بی نظمی در زندگی ، که بزرگترین علّت تضییع وقت و هدر دادن عمر گرانبهاست ، به شدت بیزار بود و آن را گناهی بزرگ می دانست . از این رو کوشش می کرد تا حتّی از ثانیه ها و لحظات عمر نیز در راه به کمال رساندن خود و ارشاد و راهنمایی دیگران سود جوید و بهره گیرد. به مصداق رهنمود امام صادق علیه السّلام ساعات شبانه روز را به سه بخش تقسیم نموده و هر بخشی را برای کاری در نظر گرفته بود. اوقات خویش را در راه تعلیم و تعلّم به کار می گرفت و به درس و بحث عنایت و اهمیّت وافری نشان می داد. در راه کسب و دانش و فراگیری علوم و فنون از سنین جوانی تا لحظه های آخر عمر سر از پا نمی شناخت و هرگز ساعتی را به بطالت نمی گذراند.

از این بخش از اوقات خود کاملاً در راه آموزش و یا تعلیم به دیگران سود می برد و استفاده می کرد و یا به کار و تلاش علمی و عبادت و نیایش می گذارند و در راه کمک به دیگران ، دستگیری از مستمندان و رفع نیازهای مردم محروم و مسلمان استفاده می کرد. سرما و گرمای تابستان و زمستان در اراده و تصمیم وی تاءثیری نداشت و به این نظم دقیق خللی وارد نمی کرد. و برای وعده های خود اهمیّت خاصی قائل بود، زیرا شاگرد مکتبی بود که یکی از صفات پیروان خود را وفای به عهد و وعده قرار داده بود: (المؤ من اذا وعد و فی ). در ایامی که خود هنوز گرفتار بیماری و کهولت سن نشده بود و می توانست در مجالس ترحیم شرکت کند، نخستین کسی بود که درست سر ساعت مقرر در آن مجلس حضور می یافت . همچنین ساعات درس را دقیق رعایت می کرد. ایشان برای حضور در اقامه نماز جماعت ، همیشه پیش از وقت حاضر می شد، تا مردم به کار و زندگی خویش برسند. حضور وی برای اقامه نماز صبح در حرم مطهر حضرت معصومه علیهاالسّلام همیشه پیش از بازگشایی درهای صحن مطهر بود و مدتی به انتظار می نشست تا درها را خدام باز کنند.

حکمت 12 :
وَ قَالَ [عليه السلام] أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسَابِ الْإِخْوَانِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ .
آيين دوست يابي (اخلاقى، اجتماعي، تربيتى)
و درود خدا بر او ، فرمود : ناتوان ترين مردم كسى است كه در دوست يابى ناتوان است ، و از او ناتوان تر آن كه دوستان خود را از دست بدهد.